Antoni Meliton Rostworowski, noszący herb Nałęcz II, to postać o znaczącym wkładzie w historię Polski. Urodził się 10 marca 1789 roku we Włoszczowie i zmarł 15 kwietnia 1843 roku w Warszawie.
Był nie tylko ziemianinem, ale również zasłużonym oficerem, pełniącym funkcję podporucznika w wojskach Księstwa Warszawskiego. Jego kariera nie ograniczała się jedynie do służby wojskowej, gdyż odznaczał się również działalnością w ramach Senatu Imperium Rosyjskiego.
Biografia
Kariera
Antoni Meliton Rostworowski był potomkiem Franciszka Ksawerego, który piastował urząd kasztelana zakroczymskiego oraz sędziego pokoju, a jego matką była Izabela Małachowska. W październiku 1808 roku rozpoczął naukę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Brał aktywny udział w wojnach, w tym przeciwko Austrii w 1809 roku oraz w wyprawie na Rosję w 1812 roku. Podczas bitwy pod Możejskiem, na którą przypadł 7 września 1812 roku, odniósł ciężkie rany, tracąc rękę w trakcie doręczania raportu Napoleonowi.
Jego bohaterskie czyny zaowocowały odznaczeniami, w tym Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari oraz Legią Honorową. Po tytułach dowództwa, jako inwalida, Rostworowski próbował odnaleźć się w życiu cywilnym i zajął się prowadzeniem gospodarstwa w Milejowie, leżącym na Lubelszczyźnie. W długich latach działał jako prezes Komisji Województwa Lubelskiego. W czasie powstania listopadowego początkowo był zwolennikiem powstańczych władz, lecz ostatecznie przechodził na stronę rosyjską. Ta zmiana spowodowała, że został usunięty przez władze powstańcze, lecz po włączeniu Lubelszczyzny przez Rosjan, ponownie uzyskał swoje stanowisko w lutym 1831 roku.
W dniu 16 listopada 1836 roku został powołany na stałego członka Rady Stanu Królestwa Polskiego i pełnił funkcję szambelana. W roku 1841 mianowany został tajnym radcą stanu. W latach 1842-1844 zasiadał jako senator oraz członek ogólnego zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu. Za swoją długoletnią służbę i oddanie, przyznano mu Order Świętego Stanisława oraz Order Świętej Anny I klasy.
Życie prywatne
Wspólnie z żoną Marianną Jansenówną, Antoni doczekał się jedynego syna, Antoniego Ignacego, który żył w latach 1833-1896. Jego wnukami byli: Wojciech Rostworowski, który pełnił rolę dyplomaty oraz pisarza, a także Wawrzyniec Rostworowski, który został biskupem diecezji lubelsko-podlaskiej. Z uwagi na swoją gorliwą i wieloletnią służbę, car Mikołaj I przyznał 750 rubli renty dożywotniej dla wdowy oraz syna, uznając ich za zasłużonych dla tronu.
Wraz z małżonką podejmowali starania o utworzenie parafii w Milejowie, co świadczy o ich zaangażowaniu w życie lokalnej społeczności.
Śmierć
Anotoni Meliton Rostworowski zmarł w 1843 roku i został pochowany 20 kwietnia w Warszawie w kościele oo. Kapucynów; jego serce spoczywał w kościele parafialnym w Milejowie.
Antoni Rostworowski Wojsk Polskich oficer. Orderów Virtuti Militari i Legii Honorowej Kawaler. Województwa lubelskiego prezes. Królestwa Polskiego senator i członek Rady Stanu.
Przypisy
- zdjęcie epitafium
- Nominacje na prezesa Komisji Województwa Lubelskiego z 1831
- Rafał Gerber, "Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik Biograficzny", wyd. Ossolineum, Wrocław 1977 r., str. 189
- dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Zygmunt Zalewski | Jacek Nowak (immunogenetyk) | Bartłomiej Dorywalski | Jan Raczkowski (duchowny)Oceń: Antoni Meliton Rostworowski